Archiwum kategorii: Jak złowić ?

Zbiór artykułów wędkarskich o tym jak złowić (a dokładniej jak łowię) sandacze, szczupaki, okonie, sumy, pstrągi, jazie, klenie, bolenie i inne gatunki ryb. Głównie łowię na spinning, ale nie unikam innych metod. Lubię z kwokiem zwiedzać rzeki i zaporówki w poszukiwaniu suma. Potrolować za sandaczem czy szczupakiem, zaszyć sie gdzieś w trzcinach w oczekiwaniu na lina czy posmażyć się w letnim słoneczku w oczekiwaniu na branie brzany.

Łowię ryby od ponad 30 lat i miałem to szczęście że na swojej drodze spotkałem  ( i ciągle spotykam ) świetnych wędkarzy a ten który pokazał mi jak pięknym hobby jest wędkarstwo cały czas toleruje moją obecność u swego boku.

Drugim moim szczęściem jest to, że moja żona również kocha wędkarstwo i od wielu lat razem możemy spędzać czas nad wodą.

Z natury jestem też gadatliwy więc aby nie zanudzać wszystkich w około opowieściami o wędkarstwie postanowiłem poprowadzić bloga i podzielić się tym co wiem na temat łowienia drapiwżników i nie tylko.

Mam też do was prośbę. Jeśli będę się zbytnio wymądrzał „przypiłujcie pazurki” w komentarzach :)

Jak złowić okonia zimą

Zimowe łowienie okoni nie należy do najłatwiejszych. Zimna woda na większości łowisk wpływa na obniżenie aktywności ryb. Trudno dobrać się do dużych  okoni a warunki atmosferyczne nie zachęcają do wielogodzinnych wypraw zakończonych kilkoma ledwo wyczuwalnymi braniami. Mimo to uważam, że warto poświęcić kilka zimowych wypadów by spróbować złowić okonia zimą.

Gdzie szukać okoni zimą?

W kanałach (nie zabrzmiało to dobrze :)). Mieszkając na południu polski mam do dyspozycji głównie kanały Gliwicki i do niego przylegające. W wielu miejscach zimą nie zamarza i można z powodzeniem szukać w nich ryb.

Ja zazwyczaj zaczynam zimowe łowienie okoni w miejscach gdzie późną jesienią grupowały się leszcze. W ich pobliżu zazwyczaj kręciło się kilka sandaczy i stado okoni. Czasem mniejsze, czasem większe. Zimą w tych miejscach warto poszukać większych okazów.

Dobre też będą okolice wszelkiego rodzaju budowli spiętrzających wodę (śluzy, tamy, jazy). Rzecz jasna należy pamiętać o regulaminowej odległości pozwalającej wędkować.

Dobre też będą okolice mostów, zarówno tych czynnych jak i już rozebranych.

Miejsca wymienione wyżej są miejscami, w których można najłatwiej zlokalizować okonie zimą. Przez to też są najbardziej oblegane przez wędkarzy, ryby są najbardziej „skłute” i trudno o złowienia okazu.

Idealnie jest gdy na kanale znajdziemy jakieś podwodne zwalisko gruzu, utopione drzewo, zarwane umocnienia brzegu, które wpadły do wody. W tych miejscach zazwyczaj będzie też stado okoni. Może nie tak duże jak w wymienionych najpierw miejscówkach, ale za to zazwyczaj są to ryby większe, a przede wszystkim często takie miejsce jest mniej znane i możemy je mieć tylko dla siebie.

Jak złowić okonia zimą

Drugim rodzajem miejsc, w których łowię okonie są rzeki. Najbliższą mi dużą rzeką z okoniami jest Odra. Ryb szukam w pobliżu główek, w klatkach między nimi, we wstecznych nurtach i jeśli nie zamarzną w starorzeczach. Tu potrzebna jest cierpliwość i współpraca z innymi wędkarzami.

Bowiem znalezienie miejsca gdzie jest solidne stado okoni w interesującym nas rozmiarze czasem graniczy z cudem i można na to poświęcić wiele dni a efekt może być mizerny. Jeśli jednak mamy zgraną grupę kilku osób i podzielimy się miejscówkami do sprawdzenia. Wtedy możemy liczyć że przez całą zimę będziemy mieli miejsce na fajne ryby.

Dodatkowym plusem poszukiwań okoni w rzece jest to, że „przy okazji” możemy znaleźć też klenie i jazie. Te ryby bo wiem zazwyczaj będą zimowały w pobliżu okoni. Do tego też możemy zacząć typować wiosenne miejscówki na łowienie tych gatunków.

Ryb szukam również w zbiornikach zaporowych, żwirowniach, różnego rodzaju zapadliskach. Im mniejsza woda tym bardziej trzeba się spieszyć. Wystarczy bowiem nawet niewielki mróz bo woda pokryła się cienką warstwą lodu i wtedy jest po łowieniu. W poszukiwaniu okoni zimą w wodzie stojącej kieruję się jedną zasadą. Im głębiej tym lepiej. Nie kombinuję. Po znalezieniu najgłębszych miejsc, tylko je obławiam. Najlepsze moim zdaniem są ostre spady, które zaczynają się jak najbliżej brzegu.

Boczny trok i drop shot zimą

Moimi podstawowymi i właściwie jedynymi sposobami by złowić okonia zimą są Drop shot i boczny trok. Nie jestem specjalistą od Texas i Carolina Rig, dlatego też na razie nie będę o tym pisał. Stosuję te metody okazjonalnie i myślę, że dopiero pod koniec sezonu, ewentualnie w kolejnym pokuszę się o kilka zdań na ten temat.

Wróćmy zatem do dwóch głównych technik.

Łowiąc okonie zimą, wiążę zazwyczaj bardzo długi boczny trok. Nie stosuję krótszych niż metr a często końcowy odcinek żyłki czy fluorocarbonu ma ponad 1,5m. Kiedy ryby dobrze biorą łowię na plecionkę a dopiero końcowy odcinek zestawu robię z monofilamentu. Jeśli  ryby żerują słabo bądź bardzo słabo, to w przypływie rozpaczy biorę do rąk bardzo miękką wędkę i kołowrotek z nawiniętą żyłką 0,12 lub 0,14mm. Taki zestaw właściwie nie pokazuje brania, ale za to ryba niemal nie odczuwa oporów przy zasysaniu przynęty. Czasem tylko stosując ten zestaw udaje mi się złowić okonie zimą.

Jeśli chodzi o Drop shot, to mój zestaw nie różni się niczym szczególnym od tego, który stosuję, przez cały sezon. Bardzo czuły kij pozwalający bezpiecznie operować ciężarkami w granicach 20g, plecionka 0,08 i do tego przypon z  dobrej jakości żyłki około 0,18mm.

Zimą łowię głównie na żyłki. Większa średnica pozwala mi bezpiecznie na duże odległości rzucać wspomnianymi ciężarkami a miękkość żyłki daje mi większe szanse na zacięcie najdelikatniejszych brań. Mam bowiem wrażenie, że czasem zbyt sztywny flurocarbon nie pozwala okoniowi, który delikatnie żeruje zassać przynęty na tyle by można go było dobrze zaciąć.

Jak łowić okonie zimą?

POWOLI 🙂

W sumie mógłbym zakończyć na tym jednym słowie ale, że jestem gadułą to trochę się rozpiszę.

Tak jak napisałem powyżej, przynęty prowadzę powoli. Łowiąc na boczny trok staram się by ciężarek nie odrywał się od dna a jedynie po nim przesuwał. Często staję tak by ruchem wędki przesuwać go po dnie. Następnie utrzymując cały czas napiętą linkę wybieram luz i powtarzam całą operację. Zanim też zacznę wybierać linkę robię przerwy.

Brania przy takim prowadzeniu zazwyczaj są bardzo delikatne albo w momencie przesuwania przynęty zaczynamy odczuwać lekki opór. Wtedy zacięcie, lekkie, płynne i zdarza się, że płynnie przechodzimy do holu.

Stosując Drop shot. Robię zazwyczaj jeden obrót korbką podczas przestawiania ciężarka lub częściej płynny ruch szczytówką a kołowrotkiem wybieram jedynie plecionkę.

Ruchy szczytówki gdyby spojrzeć z boku, przypominają delikatne i bardzo płynne falowanie.

Łowiąc zimą okonie w ten właśnie sposób staram się prowadzić przynęty. Wolno i płynnie, falującymi, miękkimi ruchami. Bez mocnych szarpnięć czy podskoków. 

Żałuję, ale o tej porze roku właściwie nie łowię okoni przynętami uzbrojonymi w główki czy czeburaszki. Mimo, że stawiam te sposoby ponad drop shot czy boczny trok, to używając lekkich główek nie miałbym szans dorzucić do stanowisk ryb.

Jakie przynęty używam zimą na okonie?

Stosując wyżej dwie wspomniane metody siłą rzeczy łowię tylko na gumy. Są to przede wszystkim wszelkiego rodzaju jaskółki, twistery, raczki czy inne dziwne robactwo J. Do bocznego troka również stosuję twistery, zarówno te z jednym jak i z dwoma ogonami. Na rynku są tysiące przynęt i każdy z nas musi sobie dobrać te najlepsze do swojego łowiska.

Są jednak dwie cechy wspólne które wyróżniają moje zimowe okoniowe przynęty.

Po pierwsze wielkość. Przynęty zimą stosuję naprawdę niewielkie. Nie przekraczam 5cm a często zdarza się, że gumki na moich zestawach mają niewiele ponad centymetr.

Drugą charakterystyczną cechą są wybierane przeze mnie ( a może powinienem napisać, przez okonie) kolory. Woda zazwyczaj jest super przejrzysta więc i kolory nie będą krzykliwe 🙂

Zimowy okoń z przezropczystej wody

Zimą królują brązy, naturalne odcienie oliwki i szarości. Największą ekstrawagancją jaka czasem mi się sprawdza to kolory w odcieniach brudnej pomarańczy czy przypominających ochotkę.

I to właściwie wszystkie sekrety mojego zimowego okoniowania. Mam nadzieję że poza zastanawianiem się jak złowić okonia zimą, ruszysz nad wodę i dopadniesz prawdziwy okaz 🙂

Czego sobie i Tobie życzę.

Marek

Jak złowić sandacza czyli szybkie wypady po pracy nad kanał.

Mało znam osób, które mogły by spędzić tyle czasu nad wodą, wędkując ile by chciały. Zazwyczaj mamy do dyspozycji jeden dzień weekendu (nie koniecznie każdego), może co jakiś czas wyrwany urlop w środku tygodnia.

Wielu z nas jednak nie raz i nie dwa razy w tygodniu zastanawia się:

Jak złowić sandacza?

Jest jeszcze wieczór! Kiedy już podołamy wszelkim obowiązkom zawodowo rodzinnym, dzieci śpią (o ile są), żona bądź dziewczyna, przywdziewa sportowy strój by w podskokach wylewać siódme poty z jedną z modnych fit lady, my wymknijmy się z domu i choć dwie godzinki spędźmy szukając wieczornego sandacza.

Jak złowić sandacza
Okolice śluz to moje ulubione łowisko

Najbliższym łowiskiem, które daje mi możliwość złowienia ryby jet kanał i od jakiegoś czasu jest to moje główne nocne łowisko.

Co zabrać ze sobą na wieczorne i nocne wędkowanie?

Sprzęt ograniczam do minimum. W torbie 0.7l wody, jakiś słodycz na „małego głoda”, latarka czołowa. Jedno, maksymalnie dwa pudełka. Łowię maksymalnie dwie, trzy godziny, więc zabieranie kilkudziesięciu przynęt nie ma sensu. Rozwieracz, szczypce do uwalniania ryb, nożyczki z zadziorami do kółek łącznikowych, mały nożyk, ściereczka.

Do tego podbierak i oczywiście wędka; jedna.

Jakie przynęty na nocnego sandacza?

Na, krótkie, szybkie, nocne wyjścia na sandacza, wybieram tylko najpewniejsze, sprawdzone przynęty. Przede wszystkim gumy, kilka kogutów, dwa trzy woblery.

Staram się by przynęty przede wszystkim różniły się pracą.

Obok klasycznych kopyt, które oprócz tego, że zamiatają ogonem również kolebią się na boki, zabieram wąskie drobno pracujące gumy, twistery oraz jaskółki.

Woblery wybieram te o drobnej, lusterkującej pracy, pływające. Koguty raczej cięższe niż gumy w kolorach fluo i naturalnych.

Tak „uzbrojony” wyruszam na upatrzone miejsce. Czasu na łowienie jest mało, więc staram się wieczorem nie zmieniać stanowiska. Jeśli łowię w okolicach śluz i mostów, wtedy jeszcze kawałeczek się przespaceruję po utwardzonym gruncie. Jeśli łowię w dzikich miejscach; stoję w miejscu. Po pierwsze niebezpiecznie nocą pałętać się po śliskim gliniastym terenie, łazić po kamieniach bądź przedzierać się przez nadbrzeżne chaszcze. Po drugie płoszy to ryby. A te…

…zazwyczaj przebywają blisko brzegów. Większość brań miałem albo spod przeciwległego brzegu albo „pod nogami”. Dlatego szczególną uwagę zwracam na obłowienie brzegów, betonowych umocnień, traw „wchodzących” do wody. Wszelkiego rodzaju miejscówek gdzie wieczorem gromadzi się drobnica, a za nią przypływają sandacze.

Jeśli nad wodą jestem jeszcze przed zmrokiem to zaczynam klasycznie od gumy i koguta. Łowię z opadu, dość ciężko i agresywnie. Wraz z zapadającymi ciemnościami zaczynam łowić lżejszymi główkami a po zmroku częściej sięgam po woblera. Staram się łowić precyzyjnie. Dokładnie, systematycznie przeczesuję wodę. Co jakiś czas zmieniam rodzaj przynęty, bądź ciężar główki.

Kiedy jest już całkiem ciemno staram się łowić bliżej powierzchni bądź w toni wody. Używam do tego nie tylko woblerów ale również gum i to prowadzonych jednostajnie tak jak woblera. Bez podszarpywania bez zbędnego pośpiechu ale tak by praca przynęty była dobrze wyczuwalna. Staram się tez obserwować wodę. Czasem na powierzchni pojawiają się charakterystyczne wiry powstałe po atakach sandacza. W takie miejsca staram się po łuku wprowadzić przynętę. Jeśli woda w kanale mocniej płynie uda się to zrobić, jeśli prawie stoi tylko mocno pracujące gumy da się tak precyzyjnie podać w okolice żerujących ryb.

Jeśli sandacze nie biorą sięgam po ciężkie główki, jaskółki i koguty. Czasem, wbrew pozorom mocne uderzenie o dno 18g ołowiu nawet na 2m wodzie potrafi obudzić jakąś rybę i uratować wyjazd.

Zawsze na kanale stosuję przypony. Metalowe, albo z grubego fluorocarbonu. Dno w pobliżu brzegów to betonowe płyty, zwaliska kamieni albo bryły betonu z kawałkami metalowych elementów. Przypon chroni plecionkę przed przecieraniem i zapobiega nie tylko niepotrzebnym stratom przynęt ale też i zerwaniu ryby.

Sandacz złowiony nocą.
Duży sandacz to rzadkość. Zawsze jednak może się udać 🙂

Szczerze polecam oderwać się od fotela i telewizora. Nawet w kiepską pogodę choć na godzinkę czy dwie wybrać się wieczorem nad wodę. To jedne z lepszych godzin żerowania ryb i nawet krótki wypad potrafi obdarzyć rybą.

Jak złowić szczupaka w płytkiej wodzie, czyli ostre poderwanie kontra wolny opad.

Należało by zacząć od tego co to jest płytka woda. Dla jednego będzie to głębokość dwóch metrów dla innego niespełna 50cm.

Dla uproszczenia przyjmijmy, że za płytką wodę uznamy głębokość do dwóch metrów. Aby nie było jednak tak łatwo to trzeba pamiętać że szczupaki rzadko będą przebywały na płaskim, nie pokrytym roślinami, kamieniami, załomami dnie. Owszem trafi się tam pojedyncza ryba, ale nie na takich miejscach należało by się skupiać.

Jeśli mamy dwa metry głębokości to część „wody” zajęta będzie przez kamienie, głazy, rośliny, karcze. Do poprowadzenia przynęty pozostanie nam zatem maksymalnie jeden metr toni. Liczymy na to, że spomiędzy podwodnych przeszkód, nierówności dna do naszej przynęty „wyskoczy” ryba.

Łowienie z łódki
W każdej chwili może nastąpić jedno z niewielu brań tego dnia.

Jeśli temperatura wody jest wysoka, pogoda „szczupakowa” a ryby aktywne to nawet agresywnie poprowadzona guma, wobler (w tym rzecz jasna jerk), wszelkiego rodzaju obrotówki będą skuteczne. Gorzej jednak, jeśli naszą płytką wodę prześwietli ostre słońce, tafla wody będzie lekko pomarszczona, bądź gładka jak stół a woda zimna. Wtedy szczupaki nie tylko nie będą chciały trącić przynęty ale i nie będą chciały jej nawet odprowadzić.

Jak zatem złowić szczupaka w takich warunkach?

Ja używam wtedy właściwie tylko gum i łowię tylko z opadu. Im dłużej trwający opad tym lepiej, cały czas jednak pamiętamy, że do dyspozycji mamy tylko około metra wody i na tej przestrzeni mamy idealnie poprowadzić przynętę.

Kluczem do sukcesu jest wtedy takie dobranie przynęty by pracowała nawet na lekkiej główce. Lekkiej to znaczy maksymalnie 5g!. Tak, maksymalnie 5g. Tylko podczas ekstremalnego wiatru założę coś cięższego, jednak jest już przysłowiowy akt rozpaczy.

Drugą sprawą jest praca przynęty. Musimy rippera, czy twistera tak dobrać by ogon w trakcie opadu pracował. Ideałem jest jednak jeśli przynęta dodatkowo podczas opadu buja się na boki. To właśnie ten typ pracy w połączeniu z „kopiącym” ogonem jest mym ideałem podczas szukania ryb w płytkich łowiskach.

Jest jeszcze jeden trik podczas łowienia szczupaków na tak płytkiej wodzie.

Ciągłe, absolutnie ciągłe zwijanie linki. Opad jest tak krótki a obciążenie gumy tak lekkie, że warto od razu po podbiciu przynęty powolutku zacząć zwijać. Tak by napięta linka dodatkowo „pozycjonowała” gumę i sprawiała, że opadający ripper będzie pracowała w poziomie a nie będzie wyglądał jak kamień spadający do dna z wirującym ogonkiem.

Pamiętać też należy, by w miarę możliwości, szczytówka naszej wędki była jak najwyżej nad wodą. Da nam to dodatkowe ułamki sekundy opadu i zwiększy szansę na złowienie ryby.

Podsumowując. Nasza przynęta wpada do wody. Błyskawicznie zamykamy kabłąk odczekujemy sekundę do trzech i poderwanie. Może być z tzw podwójnym podbiciem. Następnie szybko wybieramy luz i na napiętej plecionce powolutku zwijamy i znowu poderwanie. Im bliżej mamy siebie przynętę tym opad może być dłuższy. Kąt poderwania jest mniejszy przez co przynęta wyżej „podskoczy” a przez to też dłużej będzie opadać. Często ryba odprowadza naszą przynętę i dopiero pod samymi nogami, czy burcie łódki decyduje się na atak.

Szczupak złowiony na spinning
Szczupak złowiony z płytkiej prześwietlonej wody

Polecam spróbować łowić w takich warunkach.

Jest to świetny poligon doświadczalny a skupiając się na najdrobniejszych szczegółach doskonalimy własną technikę i dobór przynęt.

Kiedy zaś przyjdzie czas ostrego żerowania z tą wiedzą możemy „zrobić” naprawdę niesamowity wynik.