Archiwa tagu: Sandacz

Jak zrobić koguta, dobrą przynętę na sandacze materiały i narzędzia

Z czego zrobić koguta

Podstawowy wzór koguta, klasycznej, znanej wszystkim polskim wędkarzom przynęty na sandacze jest banalnie prosty. Główka z oczkiem ustawionym pod kątem 45 stopni do osi kotwiczki, wspomniana kotwiczka zamocowana do tej główki. Do tego zazwyczaj 3 „bogate” pióra koguta (bądź pięć bardziej ubogich) i kryza, kołnierzyk za główką. Kiedyś wykonany z wiskozy, dziś głównie z chenille.

Oczywiście na łowność koguta, mają wpływ kolory dobranych materiałów, ich zestawienia, proporcje grubości chenille i podbicia puchowego piór a także, a może przede wszystkim sztywność stosiny pióra. Jednak uważam, że nawet na najgorzej wykonanego, najmniej starannie zawiązanego i zniszczonego koguta da się złowić rybę. Dlatego też myślę że jeśli ktokolwiek ma ochotę zacząć przygodę z robieniem przynęt spinningowych warto właśnie zacząć od jednej z najpopularniejszych przynęt na sandacze.

Co jest potrzebne do wykonania koguta.

Przede wszystkim narzędzia.

Imadła do wiązania kogutów
Imadło- podstawowe narzędzie do wiązania kogutów

 

Bez imadła i nawijarki (bobinki) się nie obejdziemy. Nie polecam inwestowania w drogie imadło. Kogut to nie subtelna muszka wiązana na haczyku #18. Ultra precyzyjne końcówki drogich imadeł podczas ściskania drutu kotwic będą się szybko niszczyły więc wybierzmy imadło po prostu tanie. Jeśli chodzi o nawijarkę to również może być podstawowa. Potrzebne będą również nożyczki.

NArzędzie do wiązania kogutów
Nożyczki, bobinka (nawijarka) i finisher (wiązadełko). I już możemy wiązać koguty

 

Można kupić „wypasione” w sklepie muchowym, można też zwykłe kosmetyczne. Warto jednak po znalezieniu takich z którymi dobrze się pracuje dokupić szybko jeszcze jedną parę, by po zgubieniu lub zniszczeniu mieć zapas. Nic tak nie wkurza jak podczas wiązania pojawia się problem z szybkim i precyzyjnym obcięciem końcówek piór czy nici.

Część osób wiążących koguty kończy przynętę węzłem wykonywanym „ręcznie”. Mi ni gdy nie udało się opanować tej sztuki, dlatego używam wiązadełka (finishera). Jest kilka rodzajów jaki wybierzemy taki będzie dobry 🙂

Narzędzia mamy w komplecie, czas zatem na materiały do kogutów:

Główka z kotwiczką. Nie spotkałem się ze złymi główkami, więc jakie kupicie takie będą dobre :). Kotwiczka wiadomo im ostrzejsza im lepsza tym rzadziej będzie ją trzeba ostrzyć tym „chwytniejsza” będzie. Nie warto zatem oszczędzać.

Główki do kogutów
Główki do kogutów z ostrymi hakami

 

Następnie pióra. Jak nazwa wskazuje, oczywiście koguta. Klasycznie, przede wszystkim siodłowe Na początek polecam długości około 10 cm. Kolory, sztywność, jakość… Można puścić wodze fantazji, bądź jeśli nie ma innej opcji a ktoś jest sprytny to skubnąć kilka sztuk zaprzyjaźnionemu ptakowi z podwórka 🙂

Kapki szyjne koguta
Kapki do wykonywania kogutów

Chenille zwane przez jednego z polskich mistrzów muchowego imadła: kutnerkiem. Tych do wyboru jest bez liku, można je też wykonać samemu, ale o tym może innym razem. Na razie idziemy na łatwiznę kupujemy w sklepie wędkarskim bądź szukamy zamienników takich jak mikro łańcuchy świąteczne czy wyciory do fajek wodnych. Na te ostatnie trzeba uważać bo są wykonane na drucie i podczas obcinania można zniszczyć nożyczki.

Teraz tylko trzeba pomyśleć jak zrobić koguta z tego wszystkiego 🙂

Jak zrobić koguta?
Kapki, nici, chenille i możemy wiązać.

 

Ostatnia rzecz, zapewniająca komfort pracy i mająca wielki wpływ na jakość wykonania i trwałość przynęty to nić. Jeśli będzie za gruba, będzie widoczna spomiędzy użytych materiałów, za cienka niskiej jakości będzie się rwała i szlag nas trafi zanim wykonany pierwszego koguta. Ja używam nici o grubości Danier 200. Płaskich woskowanych. Dobrze mi się z nimi pracuje, super się układają i są naprawdę mocne.

Nie jest to konieczne ale można po zakończeniu wiązania wzmocnić węzeł albo klejem albo szelakiem. Warto się zatem i w to zaopatrzyć.

I to by było wszystko czego potrzebujemy do samodzielnego wykonania naszego killera.

W kolejnym wpisie opiszę krok po kroku jak wykonać sandaczowego koguta

Jak złowić sandacza czyli szybkie wypady po pracy nad kanał.

Mało znam osób, które mogły by spędzić tyle czasu nad wodą, wędkując ile by chciały. Zazwyczaj mamy do dyspozycji jeden dzień weekendu (nie koniecznie każdego), może co jakiś czas wyrwany urlop w środku tygodnia.

Wielu z nas jednak nie raz i nie dwa razy w tygodniu zastanawia się:

Jak złowić sandacza?

Jest jeszcze wieczór! Kiedy już podołamy wszelkim obowiązkom zawodowo rodzinnym, dzieci śpią (o ile są), żona bądź dziewczyna, przywdziewa sportowy strój by w podskokach wylewać siódme poty z jedną z modnych fit lady, my wymknijmy się z domu i choć dwie godzinki spędźmy szukając wieczornego sandacza.

Jak złowić sandacza
Okolice śluz to moje ulubione łowisko

Najbliższym łowiskiem, które daje mi możliwość złowienia ryby jet kanał i od jakiegoś czasu jest to moje główne nocne łowisko.

Co zabrać ze sobą na wieczorne i nocne wędkowanie?

Sprzęt ograniczam do minimum. W torbie 0.7l wody, jakiś słodycz na „małego głoda”, latarka czołowa. Jedno, maksymalnie dwa pudełka. Łowię maksymalnie dwie, trzy godziny, więc zabieranie kilkudziesięciu przynęt nie ma sensu. Rozwieracz, szczypce do uwalniania ryb, nożyczki z zadziorami do kółek łącznikowych, mały nożyk, ściereczka.

Do tego podbierak i oczywiście wędka; jedna.

Jakie przynęty na nocnego sandacza?

Na, krótkie, szybkie, nocne wyjścia na sandacza, wybieram tylko najpewniejsze, sprawdzone przynęty. Przede wszystkim gumy, kilka kogutów, dwa trzy woblery.

Staram się by przynęty przede wszystkim różniły się pracą.

Obok klasycznych kopyt, które oprócz tego, że zamiatają ogonem również kolebią się na boki, zabieram wąskie drobno pracujące gumy, twistery oraz jaskółki.

Woblery wybieram te o drobnej, lusterkującej pracy, pływające. Koguty raczej cięższe niż gumy w kolorach fluo i naturalnych.

Tak „uzbrojony” wyruszam na upatrzone miejsce. Czasu na łowienie jest mało, więc staram się wieczorem nie zmieniać stanowiska. Jeśli łowię w okolicach śluz i mostów, wtedy jeszcze kawałeczek się przespaceruję po utwardzonym gruncie. Jeśli łowię w dzikich miejscach; stoję w miejscu. Po pierwsze niebezpiecznie nocą pałętać się po śliskim gliniastym terenie, łazić po kamieniach bądź przedzierać się przez nadbrzeżne chaszcze. Po drugie płoszy to ryby. A te…

…zazwyczaj przebywają blisko brzegów. Większość brań miałem albo spod przeciwległego brzegu albo „pod nogami”. Dlatego szczególną uwagę zwracam na obłowienie brzegów, betonowych umocnień, traw „wchodzących” do wody. Wszelkiego rodzaju miejscówek gdzie wieczorem gromadzi się drobnica, a za nią przypływają sandacze.

Jeśli nad wodą jestem jeszcze przed zmrokiem to zaczynam klasycznie od gumy i koguta. Łowię z opadu, dość ciężko i agresywnie. Wraz z zapadającymi ciemnościami zaczynam łowić lżejszymi główkami a po zmroku częściej sięgam po woblera. Staram się łowić precyzyjnie. Dokładnie, systematycznie przeczesuję wodę. Co jakiś czas zmieniam rodzaj przynęty, bądź ciężar główki.

Kiedy jest już całkiem ciemno staram się łowić bliżej powierzchni bądź w toni wody. Używam do tego nie tylko woblerów ale również gum i to prowadzonych jednostajnie tak jak woblera. Bez podszarpywania bez zbędnego pośpiechu ale tak by praca przynęty była dobrze wyczuwalna. Staram się tez obserwować wodę. Czasem na powierzchni pojawiają się charakterystyczne wiry powstałe po atakach sandacza. W takie miejsca staram się po łuku wprowadzić przynętę. Jeśli woda w kanale mocniej płynie uda się to zrobić, jeśli prawie stoi tylko mocno pracujące gumy da się tak precyzyjnie podać w okolice żerujących ryb.

Jeśli sandacze nie biorą sięgam po ciężkie główki, jaskółki i koguty. Czasem, wbrew pozorom mocne uderzenie o dno 18g ołowiu nawet na 2m wodzie potrafi obudzić jakąś rybę i uratować wyjazd.

Zawsze na kanale stosuję przypony. Metalowe, albo z grubego fluorocarbonu. Dno w pobliżu brzegów to betonowe płyty, zwaliska kamieni albo bryły betonu z kawałkami metalowych elementów. Przypon chroni plecionkę przed przecieraniem i zapobiega nie tylko niepotrzebnym stratom przynęt ale też i zerwaniu ryby.

Sandacz złowiony nocą.
Duży sandacz to rzadkość. Zawsze jednak może się udać 🙂

Szczerze polecam oderwać się od fotela i telewizora. Nawet w kiepską pogodę choć na godzinkę czy dwie wybrać się wieczorem nad wodę. To jedne z lepszych godzin żerowania ryb i nawet krótki wypad potrafi obdarzyć rybą.